بهینه سازی عملکرد نورگیرها جهت افزایش روشنایی طبیعی فضاهای مجاور آنها در بافت متراکم شهری

نورگیرها فضاهایی هستند که امروزه در ساختمان های بلند مرتبه، در فضاهای متراکم شهری، در مجاورت فضاهایی که ازپنجره های پیرامونی فاصله دارند، قرار می گیرند، تا روشنایی طبیعی فضاها به واسطه آنها تامین شود. هدف از این تحقیقبررسی کارآیی نورگیرها با تناسبات، ابعاد، جایگیری ها و ویژگی های مختلف در میزان روشنایی فضاهای داخل و کاهش نیازبه نور مصنوعی، در شهر تهران و انتخاب حالت بهینه آنها می باشد. به این منظور از نرم افزارهای شبیه سازی نور طبیعیرادیانس و دی سیم استفاده شد. نتایج بررسی ها نشان داد، نورگیر میانی با فرم مربعی بهترین عملکرد را دربین فرم ها و می باشد. جهت گیری ها دارد، همچنین از میان نورگیرها با کشیدگی طولی در یک سمت بنا، نسبت بهینه طول به عرض 2/5این مطالعه مشخص کرد، نورگیرها به تنهایی ، قابلیت تامین روشنایی استاندارد فضاها را ندارند و باید با ترکیب با سایرسیستم های نور پردازی طبیعی و یا ایجاد شفافیت نسبی در جداره های مشرف به فضاهای باز، عملکرد آنها بهبود بخشیدهشود.

Keywords:

نورگیر , نور روز , روشنایی , رادیانس , شاخص روشنایی طبیعی مفید