خوانش باغ به مثابه بیان مشترک دربستر معماری و فرش ایران

فرش ایرانی بازآفرینشی از باغ، پس از نمود معمارانه آن در اندیشه های ایرانی است. باغ وجود یک بیان مشترک درفرش و معماری ایران است ونابودی سند زنده ی باغ ها به اهمیت بازخوانی آنها از طریق مطالعه فرش و آثار معماریافزوده است. طرح فرش در ایران از دیرباز بیان باورهای آیینی ایرانیان بوده است. هم خوانی طرح فرش های باغی باساختار کلی باغ ایرانی از نتایج این بررسی است. بنظر می رسد هندسه مهمترین وجه تشابه در معماری باغ ایرانی وطرح فرش باشد. توجه به این امرکه هندسه در کدام هنر مقدم تر بوده و شاید که سرمنشا دیگری برای تاثیرگذاریداشته خود جای بحث دارد. طبیعت، بهشت مینوی، انسان، روح، گفتگو با پروردگار، دیدارهای آشنایی هستند که بر روحبافنده فرش ومعمار عیان شده و قدرت تخیل ذهن سیال او را به حد نبوغ و خلاقیت می رسانند. شاهد بر این مدعابیشتر از هر دورانی عصر صفویان خواهد بود . در این تحقیق پس از معرفی و شناسایی این دو هنر به عواملی خواهیمپرداخت که در شکل گیری و شیوه بروز آن موثر بوده اند عواملی که بارمعانی و مفاهیم متفاوتی دارند و سرشار از نماد ورمز پردازی هستند و تاثیر الهامات طبیعی می تواند در آنها، گاه به چنان صورتی از انتزاع نایل می شود که به سختیمی توان معادلی برای آن در پدیده های پیرامون باز شناخت. این سه عوامل شامل هندسه- درون گرایی و برون گرایی - مبانی نظری عام می باشد. پژوهش حاضر به روش اسنادکتابخانه ای واز نوع توصیفی تحلیلی می باشد.

Keywords:

فرش ایران , معماری باغ , نقش و طرح , نماد ورمز , بهشت مینوی , هنر صفویان