بررسی تطبیقی مولفه های معماری پایدار با معماری سنتی ایران

دهه ها از مطرح شدن معماری پایدار می گذرد و راهکارهای بسیاری، برای حل بحران های معاصر ارایه شده است؛ ولی همچنان مشکلاتی در سرراه ایجاد معماری پایدار شامل الگوهای خاص از پیش تعیین شده و مشخصی نمی باشد که بتوان آن را تکرار کرد، بلکه معماری پویاست و باید با ویژگی های اقلیمی، فرهنگی و طبیعت هر منطقه هماهنگ و سازگار باشد و آنچه معماری سنتی ایران را ماندگار و کم نظیر کرده است توجه به همین خصوصیات است که در زمان و مکان خود به خوبی با اهداف رویکرد پایداری، مطابقت می کرد. بدین ترتیب پیوستگی موضوعات مورد نظر معماری پایدار در معماری سنتی قابل مشاهده است. در این مقاله است استفاده از مولفه های قابل تکرار معماری سنتی ایران در راستای دستیابی به اهداف معماری پایدار، مورد نظر می باشد. پایداری به معنی ایجاد فرآیندی قابل تکرار می باشد و مفهومی است که بیشتر به عنوان اندازه ارزش یک روش به کار برده می شود. با این نگرش، درک اصول و ارزش های کهن تکرار پذیر معماری سنتی ایران، بسیار با ارزش می باشد. پژوهش حاضر رویکردی تحلیلی و توصیفی است که از پیشینه منابع موجود در مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و مطالعه کتب صورت گرفته است. در این پژوهش به درک اهمیت نقش معماری سنتی ایران در زمینه گرایی ایجاد رویکرد پایداری در معماری دست می یابیم.

Keywords:

پایداری , رویکرد معماری , معماری پایدار , معماری سنتی ایران