بررسی رویکردهای زیست محیطی در طراحی مجموعه ورزشی

رابطه بین دو مقوله ورزش و شهر، رابطه ای متقابل است که از یک سو اثرات ورزش را بر شهر و شهرنشینی و از طرف دیگر نفوذ توسعه شهرها را بر ورزش شامل می شود. شهرنشینی بعنوان یکی از چهار رکن اصلی دنیای کنونی، باعث شده تا مباحث میان رشته ای مختلفی در شهرسازی برای نیل به توسعه پایدار مدنظر قرار گیرد، که مهمترین آنها اقتصاد، محیط زیست و جامعه است. مقاله حاضر به تحقیق در مورد یکی از نگرش های معماری پایدار به نام معماری اکوتک و کاربرد آن در طراحی مجموعه ورزشی پرداخته است. معماری اکوتک استفاده از تکنولوژی ها و فناوری های نوین با توجه به ملاحظات محیطی را مدنظر قرار می دهد. از بعد نوپا بودن، این رویکرد طیف وسیعی از ساختمان ها را شامل می شود، در نتیجه در مجامع بین المللی جمع بندی خاصی از آن وجود ندارد. این جستار ضمن مطالعه ی نظرات و راهکارهای مطرح شده توسط معماران و صاحب نظران موفق در این زمینه، به بررسی نمونه های موفق و تحلیل زیست محیطی آنها می پردازد، و در نهایت اصول و راهکارهای معماری اکوتک در قالب طراحی مجموعه ی ورزشی جمع بندی خواهد شد. به عنوان نتیجه این پژوهش می توان بیان کرد که بهره گیری از معماری اکوتک در طراحی مجموعه ورزشی سعی در تعامل کیفیت های بوم شناختی، هنری و فنی را دارد و در این راستا از اصولی همچون کارایی انرژی، استفاده مطلوب از مصالح، منابع، بهره وری، طراحی هوشمند، فن آوری نوین در خدمت پایداری، کاهش هزینه ها، افزایش طول عمر ساختمان، دستیابی به اسایش حرارتی، کاهش الودگی های زیست محیطی، ارتباط مناسب با شهر و ... بهره می برد.

Keywords:

ورزش و شهر , پایداری , معماری اکوتک , محیط زیست