تاملی بر هویت مکان در فضای آموزش (نمونه موردی: شهر زاهدان اقلیم گرم و خشک ، مدرسه طالقانی و حیات طیبه)

نیاز انسان به تعامل عاطفی با مکانی که در آن زندگی می کند و یا به عبارتی دلبستگی به مکان از جمله مهمترین ابعاد رابطه انسان و مکان است که باید مورد توجه معمالان، طراحان و برنامه ریزان شهری قرار گیرد. در همین حال توجه به سازگاری و هماهنگی ساختمان ها با شرایط اقلیمی که موجب صرفه جویی در مصرف انرژی است و مختص زمان خاصی نمی باشد. در این مقاله ابتدا سعی بر آن شده تا تاملی بر تعاریف هویت و هویت مکان در فضاهای آموزشی شود و پس از آن به بررسی میزان تطابق معماری فضاهای آموزشی با شاخص های اقلیم در معماری پرداخته است. روش تحقیق پژوهش حاضر بدین گونه است که در مرحله نخست مبانی نظری تحقیق از طریق مطالعات کتابخانه ای تدوین و تهیه گردیده که بر اساس نتایج حاصل از تحقیق شکل گرفته است. در مرحله آخر مطالعات میدانی در مدارس قدیم و جدید شهر زاهدان انجام شده است، و طبق یافته های این پژوهش مدارس مورد بررسی از نظر عوامل کالبدی و حس دلبستگی و تعلق با توجه به مکان و زمان خود طراحی و ساخته شده اند.

Keywords:

هویت , هویت مکان , فضای آموزشی , اقلیم گرم و خشک