تمهیدات تعامل گرا رهیافتی بر بهبود فرایند خلاقیت در دانشجویان غیر بومی رشته ی معماری

از مهم ترین مولفه های سنجش میزان موفقیت دانشجویان معماری، خلاقیت، ایجاد طرح های نو و بدیع در عرصه ی دروس عملی و بهویژه طراحی به شمار می رود. عدم کیفیت فضایی، نبود فضای خلاق، و عدم وجود روندی پاسخده به نیازهای آموزشی و تعاملات اجتماعیدر کنار مشکلات روحی و روانی و دغدغه های فکری و ذهنی برای دانشجویان غیر بومی، در بستری نامطلوب، منجر به عدم خلق فضایایده آل در طرح ها شده است. با فرض آن که کاهش اضطراب نقشی اساسی در افزایش خلاقیت دارد پژوهش حاضر، با انتخاب 50 نفر ازدانشجویان غیر بومی رشته ی معماری مقاطع کارشناسی، کارشناسی ناپیوسته و کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود بهروش پیمایشی، در پی توسعه ی خلاقیت از یک سو و چگونگی آموزش طرح معماری از سوی دیگر، به عوامل عمده اضطراب زا در آنانشامل سه حوزه ی اساسی خانواده محیط و آموزش دست یافته است. در نهایت با بررسی روش های کاهش اضطراب در هر یک از عوامل فوق، با تکیه بر مولفه های آرامش بخش محیطی و تعاملات اجتماعی مناسب در دو قالب کلیدی محیطی و رفتاری راهکارهای عملی موثر در این زمینه، معین شده است.

Keywords:

طراحی معماری , خلاقیت , دانشجوی غیربومی , استرس و اضطراب