حس تعلق، عاملی مهم درپایداری محله

محله ازارکان اصلی کالبد شهری بوده وتعادل زندگی اجتماعی درشهرها بستگی به حفظ محله ها دارد.در قرنبیستم،آرمان محله مسکونی دربسیاری از نظریه های نوین محورقرارگرفته وبرای حل مشکلات گوناگون شهری مانندمدیریتی، روابط اجتماعی وانسانی،مسایل بهداشتی و رفاهی وابعادمعنایی وهویتی،ازاین روش استقبال شده است.از سویی دیگربا مطرح شدن بحث های توسعه پایدارمقیاس های متفاوتی برای عملی ساختن آن درشهرمطرح شده است (مقیاس هایبین المللی، ملی، منطقه ای استانی، ناحیه ای، شهری، محله ای، واحدهای همسایگی، سایت ومقیاس معماری).توسعه پایداری درکوچکترین پاره شهری راتوسعه پایدارمحله ای می نامند. عموما درتحلیل پایداری سطحمحله، افزایش انسجام اجتماعی، دلبستگی به محیط محله، بهداشت و سلامت محیطی، خوانایی و هویت محله ای، پایداریاقتصادی وارزش مسکن مطرح است. باتوجه به این که موارد ذکرشده، جزءعوامل تشکیل دهنده احساس تعلق به شمارمیآیند، ازاین رومی توان احساس تعلق رایکی ازعوامل مهم درراستای پایداری محلات به شمارآورد. براین اساس برنامه ریزی هابایدبه گونه ای جهت داده شودکه حس تعلق افرادبه محل سکونتشان افزایش یابد.این کارآسیب های اجتماعی ناشی ازفقداناین حس رادرمحله کاهش می دهد ومحیطی سالم، زیبا، شاد و پایدار برای ساکنان به وجود می آورد.این مقاله به روش کتابخانه ای بوده وبه بیان اهمیت وجودحس تعلق به عنوان عاملی مهم درپایداری محلات میپردازد.همچنین ابزارجمع آوری اطلاعات دراین مقاله، کتب، سایت ها ومقالات بوده است.

Keywords:

احساس تعلق , پایداری , محله