سنجش میزان سرمایه اجتماعی در بافت فرسوده شهری (مورد پژوهی بافت کردآباد)

بافت فرسوده، به مفهوم فرسودگی کالبدی و اجتماعی، محصول تاثیر و تاثر متقابل فرایندهای اجتماعی و فضای جغرافیایی است. بدینسبب موضوع ساماندهی بافت های فرسوده شهری، همواره یکی از مسایل و چالش های شهرهای امروزی است، که اندیشمندان حوزه هایمختلف و مدیران شهری را به حیطه تلاش در جهت بهسازی و نوسازی آن کشانده است. امروزه رویکردهای نوینی بااهمیت به بعداجتماعی زندگی شهری، توانسته اند توسعه و پیشرفت قابل توجهی را بر زندگی شهری شهروندان و ساکنین ببخشد که سرمایه اجتماعیازجمله این رویکردها می باشد. نوشتار حاضر سعی دارد با مطالعه موردی بافت فرسوده کردآباد شهر اصفهان به روش توصیفی-تحلیلی بهسنجش میزان سرمایه اجتماع محله و میزان تاثیرگذاری مولفه های آن در ساماندهی بافت فرسوده کردآباد بپردازد. یافته های تحقیق حاکیاز آن است که میانگین سرمایه اجتماعی در بین ساکنین محله کردآباد به طور کمی مقدار 3.85 است. همچنین بین مولفه های اصلیسرمایه اجتماعی ارتباط همبستگی از نوع خطی مستقیم وجود دارد. همچنین بین مولفه های مذکور مولفه انسجام و همبستگی اجتماعیبا ضریب تاثیر 0.86 بیشترین تاثیر و آگاهی و توجه با ضریب تاثیر 0.32 کمترین تاثیر را در نسبت باسایر مولفه های دیگر برمتغییرسرمایه اجتماعی در محله کردآباد دارد.

Keywords:

بافت فرسوده , سرمایه اجتماعی , کردآباد , به سازی و نوسازی