کاربرد مدل ویکور در ارزیابی و پهنه بندی تناسب زمین برای توسعه فیزیکی شهر شازند

رشد روز افزون شهرها متاثر از جمعیت و مهاجرت منجربه ساخت وسازهای بدون برنامه ریزی وتغییرات زیاد درساختارفضایی شهرها شده است. لذا این امر لزوم هدایت آگاهانه وسازماندهی اساسی و طراحی فضای مناسب را افزایش دادهاست. هر اندازه که شهرها گسترش پیدا کنند برخورد آنها با واحدهای گوناگون توپوگرافی، ژیومورفولوژی و موضوعاتمربوط به آنها زیادتر می شود. لذا اهمیت و ضرورت شناخت ویژگیهای محیط های طبیعی جهت تمیز و تشخیص نقاطمناسب برای ایجاد بناها و ساختمانها، از مناطق نامساعد معلوم می شود. پارامترهای ژیومورفولوژی یکی از عوامل اصلی وتعیین کننده جهات توسعه فیزیکی شهرها و سکونتگاه ها محسوب می شوند. در این پژوهش سعی شده است با بررسیعوامل موثر بر توسعه فیزیکی شهر بهترین جهات برای توسعه فیزیکی آینده شهر شازند با استفاده از مدل ویکور درسیستم اطلاعات جغرافیایی تعیین گردد. بدین منظور از نه معیار شیب، ارتفاع، زمین شناسی، کاربری اراضی، فاصله ازشبکه راه، فاصله از رودخانه، فاصله از گسل، فاصله از نقاط روستایی و فاصله از نقاط شهری استفاده شده است. تناسبزمین برای توسعه ی فیزیکی به پنج طبقه ی بسیار زیاد، زیاد، متوسط، کم و بسیار کم تقسیم شد و نقشهی پهنه بندی آن تهیه گردید. نتایج نشان دادکه حدود 37 درصد مساحت محدوده، تناسب زیاد و بسیار زیادی برای توسعه فیزیکی دارد که عمدتا در بخش های شمال و شمال غربیمحدوده قرار دارند. که بهترین جهات برای توسعه شهر همین مناطق شمال و شمالغربی منطقه می باشد. و مناطق شرق وجنوب نامساعدترین مناطق برای توسعه فیزیکی این منطقه هست.

Keywords:

ویکور , توسعه فیزیکی , شهر شازند , سیستم اطلاعات جغرافیایی , پهنه بندی