امکان سنجی توسعه مناطق نمونه ی گردشگری تاریخی (مطالعه موردی باغ شکارگاه عباس آباد ، تاج آباد و سرهنگ آباد استان اصفهان)

در ایران ایجاد بنای بزرگ یا کاخ سازی از اواخر هزاره دوم قبل از میلاد گسترش یافت. کاخ هایی با پلان مربع، گنبدداربا برج و ستون که این کاخها در دوره ی اسلامی با نام های هشت بهشت، چهل ستون و کلاه فرنگی نام گذاریشده اند. سه کاخ عباس آباد، تاج آباد و سرهنگ آباد در ناحیه ی شمال شرقی استان اصفهان واقع شده و در ایام فراغت وبیشتر به هنگام رفت و برگشت از اصفهان به سوی بخش های شمالی و شرقی و غربی کشور، مورد استفاده قرارمی گرفته اند. با توجه به جایگاه این جاذبه گردشگری، با برنامه ریزی اصولی در جهت مرمت این بناها، می توان قسمتیاز مشکلات اقتصادی شهرستان های مورد نظر، از جمله اشتغال را برطرف ساخت. هدف از این پژوهش، رتبه بندیمناسب جهت اولیت بندی مرمت و توسعه گردشگری در کاخ مذکور می باشد. روش تحقیق به کار رفته در این پژوهشتاریخی تحلیلی است که به صورت کتابخانه ای، میدانی و با مشاهده، توصیف و تشریح قسمتهای مختلف این منطقهصورت پذیرفته است و برای تحلیل و رتبه بندی موثر جهت توسعه گردشگری از شیوه ی ترکیبی AHP-TOPSISاستفاده شده است. از یافته های این پژوهش می توان به معرفی کاخ های مذکور به عنوان یکی از زمینه های گردشگریانسان ساخت و متجلی کننده ی آداب و رسوم ساکنان و ذوق و مهارت معماران آن اشاره و با رتبه بندی آن ها در جهتحفاظت و استفاده بهتر از بنا در راستای جذب گردشگر یاد کرد.

Keywords:

اماکن تفریحی , شکارگاه عباس آباد , نطنز , توسعه گردشگری , اوقات فراغت , برنامه ریزی گردشگری