بازشناسی شاخص های معماری ایرانی (ورودی، سلسله مراتب و همجواری فضاها) با بهره وری بهینه انرژی در حمام های تاریخی نیشابور

بی تردید یکی از مهم ترین و شاخص ترین سیاست هایی که کشورهای توسعه یافته در زمینه کاهش مصرف انرژی اتخاذ کرده اند فراهم کردن امکانات لازم برای توسعه و گسترش تکنولوژی هایی است که به نوعی سبب کاهش مصرف انرژی می شوند. همچنین سرمایه گذاری در تجهیزاتی که موجب صرفه جویی در مصرف انرژی می شود، اثرهای دو جانبه ای بر اقتصاد و محیط زیست می گذارد. بدین معنی که از یک طرف بر اثر صرفه جویی موجب کاهش هزینه های انرژی می شود و از طرف دیگر با بهبود بازده تجهیزات انرژی بر کاهش آلاینده های محیط زیست را امکان پذیر می باشد. در معماری گذشته ایران صرفه جویی در مصرف انرژی، یکی از اصول مورد توجه و مطابق با معماری پایدار بوده است. بازشناسی سامانه های تامین انرژی معماری سنتی ایران و همساز بودن با طبیعت و در نهایت اینکه معماری ایرانی، دارای پتانسیل صرفه جویی انرژی است. بهرهوری بهینه انرژی درمعماری میتواند بر پایه معماری سنتی و دانش و آگاهی کامل از گذشته و استفاده از آن در سازه های امروزی باشد. این پژوهش به بازشناسی معیارها و اصول معماری سنتی با بررسی رویکرد بهره وری بهینه انرژی در کاربری حمام می پردازد، چرا که حمام، تنها کاربری عمومی است که نیاز به تامین انرژی برای گرمایش و حفظ دمای خاص در فضاهای داخل می باشد

Keywords:

معماری ایرانی , بهره وری , انرژی , حمام , نیشابور