بررسی رابطه بین مدیریت زمان با کیفیت زندگی کاری در کارکنان بانک کشاورزی شهر اهواز

هدف این تحقیق، بررسی رابطه بین مدیریت زمان با کیفیت زندگی کاری در کارکنان بانک کشاورزی شهر اهواز می باشد. روش پژوهش،توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ هدف کاربردی است. جامعه آماری تحقیق را کلیه مدیران و کارکنان بانک کشاورزی شهر اهواز تشکیل می دهند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 135 نفر برآورد و به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. به منظور تبیین رابطه میان متغیر های تحقیق، از دو پرسشنامه مدیریت زمان کرمی مقدم 1377 و کیفیت زندگی کاری والتون 1979 استفاده شده که پایایی آن ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب با مقادیر0/79 و0/87 روایی آن از طریق روایی محتوایی بررسی گردیده است. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق مدل یابی معادلات ساختاری، تحلیل رگرسیون گام به گام، تحلیل واریانس یکطرفه ANOVAو آزمون فریدمن با کمک نرم افزارهای liserel8.80 و SPSS16 استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که، بین مدیریت زمان و کیفیت زندگی کاری کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. مولفه های مدیریت زمان از قدرت پیش بینی پذیری بالای برای کیفیت زندگی کاری کارکنان برخودار میباشند. نتایج تحلیل واریانس یکطرفه، نشان دهنده تفاوت معنادار در سطح تحصیلات افراد در یکی از متغیرهای مدیریت زمان و کیفیت زندگی کاری کارکنان می باشد. بر اساس آزمون رتبه ای فریدمن از بین مولفه های مدیریت زمان، مولفه های برنامه ریزی عملیات و مدیریت جلسات به ترتیب در اولویت اول و ششم قرار دارند

Keywords:

مدیریت زمان , کیفیت زندگی کاری , کارکنان