بررسی رابطه صفات اصلی شخصیت (پنج عامل بزرگ) با سبک-های یادگیری در نوجوانان منطقه 11 شهر تهران

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین پنج عامل بزرگ شخصیت و سبکهای یادگیری در نوجوانان منطقه 11 شهر تهران انجام گرفت.روش: در این پژهش نمونه ای به حجم 100 نفر به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد که این تعداد از میان نوجوانان منطقه 11 تهران بودند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه سبک یادگیری کلب KLSI-V3.1-2005 و پرسشنامه شخصیتی نیوNEOPI-R بود. برای تحلیل نتایج از روش آماری اسپیرمن استفاده شد .یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که وجود رابطه مستقیم بین ویژگی شخصیتی روان نژندی و سبکهای یادگیری پذیرفته شده است و بین مولفه روان نژندی با سبکهای یادگیری همگرا، انطباق دهنده و جذب کننده رابطه همبستگی مثبت، مستقیم و معناداری برقرار است و بین مولفه روان نژندی با سبک یادگیری واگرا رابطه همبستگی برقرار نیست. وجود رابطه مستقیم بین ویژگی شخصیتی برون گرایی و سبکهای یادگیری پذیرفته شده است و بین مولفه برون گرایی با سبکهای یادگیری همگرا، واگرا وجذب کننده رابطه همبستگی مثبت، مستقیم و معناداری برقرار است و بین مولفه برون گرایی با سبک یادگیری انطباق دهنده رابطه همبستگی برقرار نیست. وجود رابطه مستقیم بین ویژگی شخصیتی انعطاف پذیری و سبکهای یادگیری پذیرفته شده است. بین مولفه انعطاف پذیری با سبکهای یادگیری همگرا، واگرا انطباق دهنده و جذب کننده رابطه همبستگی مثبت، مستقیم و معناداری برقرار است. وجود رابطه مستقیم بین ویژگی شخصیتی دلپذیربودن و سبکهای یادگیری پذیرفته شده است و بین مولفهدلپذیربودن با سبکهای یادگیری واگرا، انطباق دهنده و جذب کننده رابطه همبستگی مثبت، مستقیم و معناداری برقرار است و بین مولفه دلپذیربودن با سبک یادگیری همگرا رابطه همبستگی برقرار نیست. وجود رابطه مستقیم بین ویژگی شخصیتی مسیولیت پذیربودن و سبکهای یادگیری پذیرفته شده است. بین مولفه مسیولیت پذیربودن با سبکهای یادگیری همگرا، انطباق دهنده و جذب کننده رابطه همبستگی مثبت، مستقیم و معناداری برقرار است و بین مولفه مسیولیت پذیربودن با سبک یادگیری واگرا رابطه همبستگی برقرار نیست

Keywords:

سبکهای یادگیری , عوامل اصلی شخصیت