رابطه بین هوش هیجانی و خودکارآمدی با کیفیت زندگی در زنان مطلقه شهر اهواز

طلاق و جدایی مهمترین عامل از هم گسیختگی بنیان جامعه یعنی خانواده است .با توجه به آمار و ارقام که نشان از افزیش جدایی همسران در کشور ایران است و همچنین وجود پیامدهای طلاق بر کیفیت زندگی ؛بنظر میرسد زنان مطلقه کیفیت زندگی پایین تری را تجربه میکنند. از آنجایی که تحقیقات نشان داده که افرادی که دارای هوش هیجانی بالایی هستند در همه موقعیت ها عملکرد بهتری دارند، در این مقاله در نظر گرفته شده آثار احتمالی هوش هیجانی و احساس خودکارآمدی بر کیفیت زندگی زنان مطلقه شهر اهواز بررسی گردد. به همین منظور از بین جامعه زنان مطلقه 100 نفر با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند .طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. ابزارهای تحقیق شامل: پرسشنامه هوش هیجانی شات، پرسشنامه کیفیت زندگی و آزمون خودکارآمدی که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند.همچنین به منظور تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده گردید و نتایج بدست آمده نشان داد که، بین هوش هیجانی ، خودکارآمدی و کیفیت زندگی رابطه ی معناداری وجود دارد. البته بین هوش هیجانی و خودکارآمدی با خلاقیت نیز رابطه ی مثبت و معنادار بدست آمد و از بین متغیرهای پیش بین خودکارآمدی به عنوان بهترین پیش بینتایید می گردد

Keywords:

هوش هیجانی , خودکارآمدی , کیفیت زندگی , زنان مطلقه