رابطه آموزش مبتنی بر دیالوگ و مهارت های فراشناختی درس ریاضی دانش آموزان پایه سوم دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 95-1394

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه آموزش مبتنی بر دیالوگ با مهارت های فراشناختی درس ریاضی انجام شده است. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن کلیه دانش آموزان پایه سوم دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 93-94 است. برای اجرای این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای 375 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته آموزش مبتنی بر دیالوگ و پرسش نامه مهارت های فراشناختی داوسون و مک اینری استفاده شد. پایایی پرسش نامه از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 0/88 و 0/90 محاسبه شد. و روایی صوری پرسشنامه توسط چند تن از اساتید مجرب تایید گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون چند گانه، آزمون تحلیل واریانس چند راهه) انجام گرفت. یافته های تحقیق نشان داد بین آموزش مبتنی بر دیالوگ و مهارت های فراشناختی و همچنین راهبرد کنترل و نظارت و نظم دهی رابطه معناداری وجود دارد. اما بین آموزش مبتنی بر دیالوگ و راهبرد برنامه ریزی این رابطه تایید نمی گردد.

Keywords:

آموزش مبتنی بر دیالوگ , مهارت های فراشناختی , درس ریاضی , پایه سوم دوره دوم متوسطه