رابطه بین ذهنیت فلسفی با نگرش به روش های تدریس فعال معلمان دوره دوم مقطع متوسطه منطقه پنج شهر تهران

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین ذهنیت فلسفی با نگرش به روش های تدریس فعال معلمان در سال 1395 صورت گرفت. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گرداوری داده ها ترصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل 650 نفر از معلمان دوره دوم مقطع متوسطه منطقه پنج شهر تهران بود که از این میان با استفاده از جدول جسی و مورگان و روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای 242 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. روش جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه های ذهنیت فلسفی سراوانی (1386) بر اساس مدل اسمیت و پرسشنامه محقق ساخته نگرش به روش های تدریس فعال صورت گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه ها به تایید متخصصان رسید و پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای ذهنیت فلسفی 0.79 و برای روش های تدریس فعال 0.77 بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss در دو بخش توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که میان ذهنیت فلسفی و ابعاد آن (جامعیت؛ تعمق و انعطاف پذیری) با نگرش به روش های تدریس فعال معلمان دوره دوم مقطع متوسطه منطقه پنج شهر تهران رابطه وجود دارد.

Keywords:

ذهنیت فلسفی , جامعیت , تعمق , انعطاف پذیری , تدریس فعال