بررسی الگوی بیان ژنهای کیتیناز و بتا- 1و 3 گلوکاناز در گیاه نخود آلوده به بیماری برق زدگی

القای مقاومت نسبت به پاتوژنها از راهکارهایی است که گیاهان برای مقابله با تنشهای زیستی بهکار میبرند. آنزیمهای کیتیناز و بتا-1و3 گلوکاناز جزء پروتیینهای قابلالقاء هستند که در پاسخ به عوامل بیماریزا توسط گیاه، سنتز میشوند. در این تحقیق، بیان ژن ایزوفرمهای اسیدی و بازی این دو آنزیم در سطح مولکولی در گیاه نخود زراعی موردمطالعه قرار گرفت. بهاینترتیب که سطح تظاهر ژنهای مذکور در نمونههای تیمارشده و شاهد، در ژنوتیپ نخود حساسMCC403 و ژنوتیپ مقاوم MCC496 نسبت به آلودگی با نژاد شش قارچ برقزدگی (rabiei Ascochyta (در 6،0 ،12 ،24 ،48 و 72ساعت بعد از آلودگی با استفاده ازروش ارزیابی نیمه کمیPCR-RT بررسی شد. نتایج، حاکی از افزایش بیان ایزوفرم اسیدی هر دو ژن کیتیناز و بتا-1و3 گلوکاناز پس از آلودگی بود. هردو ژن مذکور در 24ساعتاولیه پس از تلقیح، حداکثر بیان را در ژنوتیپ مقاوم نشان دادند. این در حالی است که در ژنوتیپ حساس در ساعات اولیه بعد از آلودگی، تظاهر دو ایزوفرم اسیدی به حداکثر میرسد و تا 72ساعت بعد از آلودگی، سطح بیان در هردو ژنوتیپ به کمترین سطح تظاهر میرسد. ایزوفرم بازی کیتیناز در ژنوتیپ حساس بهمیزان بیشتری بیان شد و ایزوفرم بازی بتا-1و3گلوکاناز تظاهر پیدا نکرد. در کل، میتوان نتیجه گرفت که احتمالا ایزوفرمهای اسیدی ژنهای کیتیناز و گلوکاناز در اعطای مقاومت در برابر بیماری برقزدگی نخود نقش دارند.

Keywords:

بتا-1و3 گلوکاناز , برقزدگی نخود , پروتیینهای مرتبط با پاتوژن , کیتیناز , PCR-RT