بررسی خطر ریزش در آزادراه رودبار، رستم آباد با استفاده از فرایند تحلیل شبکه ای

یکی از عوامل موثر در کنترل مخاطرات محیطی، وجود پایداری در ساختار لندفرم هاست. در عصر حاضر ضرورت احداث سیستم های حمل و نقل، پیامدهای متعددی در واکنش سیستم های ژیومورفیک به وجود آورده است. در این ارتباط، کوهستان های نیمه خشک از جمله حساس ترین مناطق در برابر تغییرات غیرمعمول یا تغییرات ناشی از دخالت های انسان به شمار می رود. این نوشتار تلاش دارد ضمن تبیین وضعیت ژیومورفولوژیک منطقه از نظر حساسیت بالای آن نسبت به ناپایداری های دامنه ای، نوعی رابطه منطقی میان احداث آزاد راه رودبار- رستم آباد و ناپایداری دامنه ای به ویژه فرایند ریزش سنگ به منظور تجزیه و تحلیل واکنش های ژیومورفولوژیک منطقه و تحقق مدیریت محیطی به ویژه در جاده ها برقرار کند. به همین منظور با استفاده از فرایند تحلیل شبکه و تعیین معیارهای پیشنهادی در وقوع ریزش سنگ مبتنی بر مطالعات میدانی و روش دلفی، این معیارها در دو خوشه اصلی مخاطرات طبیعی و زیست محیطی شامل میزان شیب، جهت شیب، کاربری اراضی، بارش سالیانه، فاصله از گسل، شبکه ارتباطی، آبراهه و لیتولوژی تعیین شد. در مرحله بعد با تهیه لایه های اطلاعاتی از عناصر فوق و ارزش گذاری آن ها در مدل تحلیل شبکه ای در محیط GIS مورد تحلیل قرار گرفت و نقشه نهایی مخاطرات سنگ ریزش با درجات کم، متوسط و بالا مشخص گردید و در ادامه به منظور کنترل نتایج از بازدید میدانی بهره برده شد. نتایج نشان داد مستعدترین مناطق از نظر وقوع ریزش سنگ منطبق بر میزان شیب بالا، فاصله کم از آبراهه، گسل خوردگی ها، حساسیت بالای سنگ های آتشفشانی توده ای و اراضی بایر هستند.

Keywords:

ژیومورفولوژی جاده ای , مخاطرات محیطی , ریزش سنگ , فرایند شبکه , آژادراه رودبار رستم آباد