طراحی محور اصلی محلات تاریخی در جهت ارتقاء کیفیت زندگی (نمونه موردی: محور امامزاده یحیی، محله عودلاجان، منطقه 12 شهر تهران)

مراکز ارزشمند تاریخی شهرها، تجدید حیات وروان بخشی آنها و تجهیزشان برای ایفای نقش پایدار مرکز شهری در آینده،از اهمیت و حساسیت ویژه برخوردار است. از سوی دیگر، میدانیم طراحی خیابان اصلی محلات، اعم از محلات تاریخی بارویکرد ارتقاء کیفیت زندگی، راهبردی در جهت ارتقاء امنیت، حضورپذیری، حس مکان و دسترسی آسان برای همه افراداستفاده کننده از محیط می باشد. از اینرو لزوم ساماندهی و طراحی محورهای ساختاری به عنوان یکی از عناصر اصلی درسازمان رضایی و ساختاری محلات تاریخی، بیش از پیش احساس می شود.در نوشتار پیش رو، سعی بر آن است تا از طریق بازگرداندن رعالیت های برتر، به محدوده مرکز تاریخی تهران و ارایه یتسهیلات تشویقی و ترویج اسکان اقشار اصیل در فرآیند احیای مرکز تاریخی و ارتقاء کیفیت محیط، اقتصاد محله امامزادهیحیی را از این طریق احیا نماید. روش تحقیق، تلفیقی از سنجش کمی و کیفی و بر اساس تحلیل پرسشنامه های تهیهشده در طول پژوهش و نیز شناسایی صورت گرفته از محله در بخش قبل، با استفاده از روش تحلیل راهبردی سوات،تحلیل وضع موجود محله صورت گرفته و بر پایه نتایج حاصله، جدول اهداف، راهبرد و سیاست های پیشنهادی ارایه شدهاست. سپس، بر پایه نتایج حاصل از جدول ارزیابی سوات و جدول اهداف، راهبرد و سیاست پیشنهادی، طرح پیشنهادی ونتیجه گیری کلی ارایه شده است. در آخر پیشنهادات پژوهش، با هدف بهبود کیفیت زندگی ارایه شده است.

طراحی محور اصلی محلات تاریخی در جهت ارتقاء کیفیت زندگی (نمونه موردی: محور امامزاده یحیی، محله عودلاجان، منطقه 12 شهر تهران) Keywords:

خیابان , کیفیت زندگی , بارت تاریخی