طراحی محور اصلی محلات تاریخی با رویکرد ارتقاء گردشگری فرهنگی (نمونه موردی: محور امامزاده یحیی، محله عودلاجان، منطقه 12 شهر تهران)

به استناد سند ملی راهبردی احیاء ، بهسازی و نوسازی و توانمندسازی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری ، مصوب16 / 6 / 93 ، محدوده های نیازمند احیاء، بهسازی و نوسازی در چهار گروه؛ پهنه های واقع در محدوده تاریخی شهرها، پهنهه -های نابسامان میانی شهرها که حاصل ساخت وساز دهه های اخیراند، پهنه های شهری با پیشینه روستایی و سکونت گاه -های غیررسمی قابل شناسایی هستند. براین اساس مسایل، معضلات و نیازها، ویژگی های کالبدی- فضایی واجتماعی -اقتصادی، و دامنه فوریت های مداخله در هریک از چهار گروه نیز تفاوت های ماهوی دارد.هدف اصلی در این پژوهش؛ طراحی و ساماندهی محور ساختاری امامزاده یحیی واقع در محله امامزا ده یحیی در منطقه12 شهر تهران، بهره گیری از پتانسیل های گردشگری فرهنگی است. به عبارت دیگر، سعی بر آن است تا از طریقبازگرداندن فعالیت های فرهنگی و گردشگری، به محدوده مرکز تاریخی تهران در فرآیند احیای گردشگری فرهنگی مرکزتاریخی و اقتصاد محله امامزاده یحیی را از این طریه و بالخصوص گردشگری، احیا نماید. روش تحقیق، تلفیقی ازسنجش کمی و کیفی و بر اساس تحلیل پرسشنامه های تهیه شده در طول پژوهش و نیز شناسایی صورت گرفته از محله در بخش قبل، با استفاده از روش تحلیل راهبردی سوات، تحلیل وضع موجود محله صورت گرفته و بر پایه نتایج حاصله،جدول اهداف، راهبرد و سیاست های پیشنهادی ارایه شده است. سپس، بر پایه نتایج حاصل از جدول ارزیابی سوات وجدول اهداف، راهبرد و سیاست پیشنهادی، طرح پیشنهادی و نتیجه گیری کلی ارایه شده است. در آ خر پیشنهاداتپژوهش، با هدف تقویت گردشگری فرهنگی ارایه شده است.

طراحی محور اصلی محلات تاریخی با رویکرد ارتقاء گردشگری فرهنگی (نمونه موردی: محور امامزاده یحیی، محله عودلاجان، منطقه 12 شهر تهران) Keywords:

خیابان , بافت تاریخی , گردشگری فرهنگی