رویکرد زبان شناختی و نمود آن در نصوص قرآنی

زبان، شاهکار خلقت الهی، نهادی است اجتماعی که در کنار نقش اصلی خود ایجاد ارتباط دارای نقشهایی چون تکیهگاه اندیشه، نقش ما فی الضمیر و... است که در علم زبان شناسی، اصول و شاخههای مختلفی را به خود اختصاص داده است. در کتاب آسمانی مسلمانان قرآن لفظ زبان یا معادل عربی آن لسان ،بارها تکرار شده و دربارهی پیدایش زبان و خدادادی بودن آن، اعضای مرتبط با تکلم با تاکید بر زبان و لب ها، صراحت و روشنی کلام الهی، زبان حال و زبان قال و عربی بودن زبان قرآن، سخن به میان آمده که با نگاهی محققانه و دقیق اصول زبان شناسی نهفته در آن آشکار میشود. زبان شناسی و شاخه های آنکاربردهای متنوع و فراوانی در حوزه مطالعات قرآنی دارد، از جمله: آواشناسی در تجوید، کاربردشناسی در متشابهات، زبان شناسی تاریخی در بلاغت، ریشه شناسی در واژگان دخیل قرآن و معنا شناسی در تفسیر موضوعی. در این راستا مطالعات و پژوهش های زبان شناسی قرآن، نقش مهمی در تبیین بطن و جهان بینی آن دارد.مقاله حاضر در تعریف و پیدایش علم زبان شناسی و تبیین ویژگی ها و کاربردهای زبان میپردازد.

Keywords:

زبان , زبان شناسی , زبان قرآن , نظریه های زبانی , کاربردها