زهر عقرب منبع غنی از پپتیدهای ضد باکتریایی می باشد. این پپتیدها دارای خواص بیوشیمیایی و بیوفیزیکی خاصی می باشند. اغلب در چند دقیقه در شیشه مرگ ناگهانی را نشان می دهند و طیف وسیعی از فعالیت را در مقابل باکتری های گرم منفی و گرم مثبت، قارچ ها، انگل ها و ویروس ها و سلول های سرطانی نشان می دهند.در چند دهه ی اخیر، تعداد میکروارگانیسم های بیماری زا که در برابر آنتی بیوتیک های مرسوم مقاومت نشان می دهند، افزایش پیدا کرده است. از طرفی بیشتر آنها عملکرد محدودی داشته و تنها روی طیف خاصی از میکروارگانیزم ها تاثیرگذارند. همین مسیله باعث شده محققان بدنبال یافتن راهکارهای جدید برای کشف و تولید انتی بیوتیک های وسیع الطیف و با مقاومت آنتی بیوتیکی کمتر باشند. در این راستا کشف، شناسایی و تولید پپتیدهای ضد میکروبی بعنوان راهبردی کارآمد برای حل این مشکل مورد توجه محققین بسیاری قرار گرفته است. این فراورده ها که به عنوان توکسین های پپتیدی نیز شناخته می شوند اغلب در سموم حیوانات یافت می شوند. حلزون، شقایق دریایی، مار، سوسمار، عنکبوت و عقرب از جمله حیواناتی هستند که چنین توکسین هایی ایجاد می کنند. در سال های اخیر قابلیت این پپتیدها به عنوان آنتی بیوتیک های طبیعی در برابر طیف وسیعی از میکروارگانیسم ها شامل باکتری ها، قارچ های رشته ای، انگل های تک یاخته ای و چند یاخته ای به اثبات رسیده است. از این رو در این مقاله مروری، سعی می شود ضمن معرفی مطالعات اخیر بر روی پپتیدهای ضد میکروبی عقرب، منبع آن ها، خواص بیوشیمیایی و بیوفیزیکی شان، مکانیزم عملکردشان و کاربردهای دارویی شان نیز اشاره شود.