مدل ساختاری رابطه ی بین خودکارآمدی والدینی، عملکرد خانواده و انطباق پذیری مسیر شغلی دانش آموزان دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی مدل ساختاری رابطه ی بین خودکارآمدی والدینی، عملکرد خانواده و انطباق پذیری مسیر شغلی دانش آموزان دبیرستانی بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان دبیرستانی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1393-1394 بود که 382 نفر از میان آن ها به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای به عنوان نمونه ی پژوهش، انتخاب شدند. پرسشنامه ی انطباق پذیری مسیر شغلی، پرسشنامه ی سنجش عملکرد خانواده و پرسشنامه ی خودکارآمدی والدینی، به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها توسط تحلیل مسیر، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادند که عملکرد خانواده به طور مستقیم و مثبت، با انطباق پذیری مسیر شغلی ارتباط دارد. همچنین خودکارآمدی والدینی، به طور مستقیم و نیز به طور غیرمستقیم از طریق عملکرد خانواده، با انطباق پذیری مسیر شغلی ارتباط دارد. براساس نتایج این پژوهش، عملکرد خانواده در رابطه ی بین خودکارآمدی والدینی و انطباق پذیری مسیر شغلی می تواند به عنوان یک متغیر میانجی در نظر گرفته شود.

Keywords:

انطباق پذیری مسیر شغلی , عملکرد خانواده , خودکارآمدی والدینی