تفکر و اندیشه در قرآن کریم؛ راهی به سوی هدایت انسان

انسان مفطور به فطرت خاصی است که او را به سوی اکمال هدایت می نماید، اما درگذر ایام عواملی چون غفلت، معصیت، اعتقادات باطل و ... زنگاری بر این لوح می نشاند و از هدف غایی اش باز می ماند. تفکر در قرآن و هستی، به عنوان اولین و اساسی ترین راهکار تربیتی در زنگار زدایی فطرت پاک الهی ارایه گردیده است. بدون تردید مىتوان گفت هیچ کتابى در دوره تاریخ حیات بشر به اندازه قرآن، انسان را تشویق و امر به تفکر و اندیشه در تمام حقایق عالم، اعم از آفاقى، انفسى و شرعى نکرده است. خداوند در بسیارى از آیات، متفکران و آنان که در مقام فهم واقعیت اند، به بهترین صورت مورد تمجید قرار داده است و این باعث ظهور خودجوش ایمان پایدار، عمل صالح، صفات حمیده و اعتقادات صحیح خواهد شد. در این مقاله تلاش بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی و با بکارگیری قرآن کریم، متون مقدس اسلامی و با استفاده از شیوه های پژوهش دینی، به بررسی تاثیر تفکر و اندیشه در هدایت انسان به سوی راه سعادت از منظر قرآن کریم پرداخته شود؛ و به این سوال پاسخ داده شود که آیا هدایت انسان در گرو اندیشیدن در جهان طبیعت و جهان انسانی است یا عواملی دیگر در این امر دخیل هستند.

Keywords:

قرآن , تفکر , اندیشه , هدایت , قرب الهی