امروزه در اکثر کشورهای جهان، مساله مدیریت پسماند یکی ازضروری ترین محورهای
توسعه پایدار تعریف می گردد. بدون شک بحث از پایداری و
توسعه پایدار بدون توجه به استراتژی ها و جهت گیری های مناسب بی معنی خواهد بود. از سوی دیگر اجرای برنامه های عمرانی در هر جامعه، امری اجتناب ناپذیر است و به دلیلافزایش ارزش افزوده زمین و مسکن در شهرهای بزرگ و تمرکز سرمایه گذاری در این بخش، شهرها توسعه یافته و بافت قدیمی تخریب و با ساختمان های جدید جایگزین شده که بر همین اساس، میزان تولید نخاله های ساختمانی نیز افزایش یافته است. در اینارتباط تمام ذینفعان باید برای ایجاد شرایط پایدار تلاش نمایند تا مسایل مربوط به تاثیرات زیست محیطی ناشی از پسماندهای ساختمانی حل گردد. از آنجا که پسماندهای ساختمانی بعنوان یکی از عوامل اصلی در ساخت و ساز شناخته می شوند، دولت ها موظفمی باشند به منظور توسعه شهرها مدل هاو روش هایی را جهت مدیریت در امر ساخت و ساز ارایه نمایند. بدین لحاظ و در جایگاه مقابله با این نارسایی ها در این مقاله سعی گردیده است با توجه به چهار مولفه شناسایی و بررسی شده: تنظیم قوانین، سیاست، فن آوری و دستورالعمل ها چهارچوب مشخصی راجهت تقویت عملکرد مکانیسم های دولتی ارایه نماید. و علاوه بر آن ساختاری نظام مند را برای همکاری همه ذینفعان با دولت ها در پیاده سازی مدیریت پایدار نخاله های ساختمانی را ارایه دهد