مسیولیت مدنی واحدهای کنترل ترافیک هوایی در حوادث هوایی

معمول و رسم حقوق مسیولیت در هوا آن شده است که مالک یا بهرهبردار وسایل پرنده را پاسخگو و مکلف به جبران خسارت میخوانند. این رسم اگرچه ریشههای خود را در مبانی محکمی باز مییابد، لیکن تمام حقیقت را انعکاس نمیدهد. تکالیف ایمنی در هوانوردی موضوعی است که بر اشخاص مختلف وضع میگردد و شایسته نیست کهاز میان مخاطبهای این تکالیف همواره مالک و بهرهبردار وسایل پرنده را سزاوار پاسخو جبران خسارت دانست. در میان تکالیف ایمنی متعدد، وظایف واحدهای کنترل ترافیک هوایی در تامین ایمنی هوانوردی جلوه بارزتری دارد که در این مقاله کوشیدیمتا نشان دهیم که واحدهای کنترل ترافیک هوایی نیز ممکن است در برابر زیان دیدگانیک حادثه هوایی پاسخ گو و مکلف به جبران خسارت گردند. بدان منظور، نخست، مفهوم کنترل ترافیک هوایی را با تمایل به مفهوم خدمات ترافیک هوایی روشن نمودیم.دوم، با نظر به الگوی تفکیک در ارایه خدمات مذکور، خواستار آن شدیم تا هر دو نهادنظارتکننده و ارایهکننده، فارغ از اعمال حاکمیت و تصدی، نتایج نقض تکالیف خویش را در برابر زیاندیدگان بردوش کشند. سوم، با قبول احتمال ارتباط مستقیم میان افرایش حجم ترافیک هوایی و افزایش خطای کنترل ترافیک هوایی، علت کثرت دعاویمربوط به واحدهای کنترل ترافیک هوایی را در ایالات متحده آمریکا، به عنوان نمونه ای از کشوری پیشرو در مدون نمودن قوانین هوایی، به احتمال مذکور نسبت دادیم و پس از آن با دو تیوری اعتماد ولزوم به سرمنزل رساندن اهداف ایمنی مسیولیت واحدهای مذکور را بنا نمودیم. النهایه حدود مسیولیت آن واحدها را از نقطه نظر انضمام ماشینهای پروازی بدون خلبان به فضای هوایی غیر تفکیک شده، مدیریت خطر ناشی از پرواز پرندگان، تفوی ض ارایه خدمات کنترل ترافیک هوایی و گسترش آن به آبهای آزاد و همچنین سامانه موقعیتیاب جهانی متذکر شدیم

Keywords:

ایمنی-حادثه-خسارت-خدمات ایمنی-مسیولیت