نقش باورهای خودکارآمدپنداری در تببین اضطراب اجتماعی دانش آموزان مقطع دبیرستان

آیین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش باورهای خودکارآمدپنداری در تببین اضطراب اجتماعی دانشآموزان مقطع دبیرستان انجام گرفت. این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی دانش آموزان دختر دبیرستانی ناحیه دو شهر رشت در سال تحصیلی 1395-1394بود. برای انتخاب نمونه پژوهشی از روش نمونهگیری خوشهای تصادفی استفاده شد . 307 دانش آموزان دختر دبیرستانی با توجه به شرایط ورود به پژوهش از جامعهی مذکور انتخاب شدند و به پرسشنامه ی خودکارآمدپنداری عمومی شرر (1982 ،(پرسشنامه اضطراب اجتماعی (1996 (پاسخ دادند. دادهها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و نرم افزار Spss تجزیه و تحلیل شد. یافتههای بدست آمده نشان داد که بین باورهای خودکارآمدپنداری با اضطراب اجتماعی دانش آموزان رابطه معنادار و منفی وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش یک واحد انحراف استاندارد در خودکارآمدپنداری، میزان اضطراباجتماعی دانشآموزان به اندازه 37/0 انحراف استاندارد کاهش مییابد. براساس یافتههای این پژوهش میتوان گفت که باورهای مربوط بهتواناییهای کلی و خاص میتواند میزان کلی اضطراب اجتماعی را کاهش یا افزایش دهند.

Keywords:

باورهای خودکارآمدپنداری , اضطراب اجتماعی , دانش آموزان