سنجش میزان بازدهی محیط های اداری بر بهره وری پرسنل با رویکرد طراح محور

رابطه میان انسان و محیط انسان ساخت رابطه ساده ای نیست، بلکه واجدکیفیتی چند بعدی، پیچیده و غنی است. محل های کار باید به طورفزاینده ای از توسعه سریع فن آوری، تغییرات سازمانی پویا همراه با نیازکارمندان به حفظ حریم خصوصی، همکاری ودیگر فرآیندهای کار پشتیبانی کنند. دفاترپلان باز به عنوان پاسخی موثر، پیشروی چالش های این زمینه مطرح شده است. با این حال مشکلات بسیاری ازدفاتر با پلان باز مشخص شده است؛ درحالی که دفاتر خصوصی مانع از ارتباطات، کارگروهی و انعطاف پذیری خوب درکاربرد فضا می شود. درتلاشبرای نشان دادن ادراک کارکنان، برخی از این مبادلات در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است. نوع روش به کار رفته در پژوهش از نوع کمی و کیفی بوده که در بخش کیفی ویژگی های ساختاری دفاتر کار و عوامل معماری مورد بررسی قرار گرفته و در بخش کمی با تنظیم پرسشنامه و سوالات مربوط به حوزه های هفت گانه سعی درفهم ادراک و نحوه رضایتمندی کارکنان شده است. تعداد بسیار زیادی از جامعه آماری عملکرد خود را در حیطه فضای کار، بسیار خلاقانه می دانند اما کیفیت شغلی و تمایل کاردر فضای محصور را درحد متوسط می پندارند.همچنین حواس پرتی ناشی ازعوامل صوتی و تصویری درمحیط کار را زیاد ارزیابی می کنند. با توجه به نمودارها می توان دریافت که کارکنان هیچ گونه کنترل مناسبی برروی محیط کار خود ندارند. نتایج نشان داد کنترل شخصی بیشتر بر فضای کار کالبدی و دسترسی آسان به محل ملاقات منجر به انسجام گروهی بالاتر ورضایتشغلی می شود. برخلاف انتظار، نتایج نشان داد حواس پرتی ممکن است تاثیر کمتری بر روی عملکرد داشته باشد.

Keywords:

کنترل شخصی , حواس پرتی , فضای کاردفاتر , رضایت شغلی , انسجام گروهی