بررسی تطبیقی شاخص های کیفیت محیط شهری از نظر پژوهشگران ایرانی و بین المللی

سکونتگاهای انسانی در زمانی می توانند بیشترین میزان رضایت استفاده کنندگان را جلب نمایند که قادر باشند نیازهای وی در جنبه های مختلف عملکردی فعالیتی، زیبایی شناسی ، زیست محیطی و.....برآورده سازند،با توجه به امکانات بالقوه محیط کالبدی این محیط ها باید به گونه ای طراحی شوند که دارای کیفیت و دوام باشند وبتوانند با امکان افزایش حضور ارتباط و تعامل افراد در فضا در رفع هر چه بیشتر نیازهای زیست محیطی افراد کوشاباشند در این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی و استفاده از منابعکتابخانه ای سعی شده با بررسی شاخص های کیفیت محیط از نظر پژوهشگران،ضمن مشخص کردن معنای هریک از اصطلاحات به کاربرده شده در این تعاریف به بررسی تطبیقی این شاخص ها در دید گاه محققین معاصر و متاخر ایرانی، بین المللی و مدل های جامع بین رشته ای پرداختیم تا بتوانیم به وجوه اشتراک و افتراق و علت وجود تفاوت در میان این دیدگاه ها پی برده دلایل آن را بیابیم در نتیجه تحقیقات انجام شده در این مقاله، نحوه نگرش محققان به رابطه انسان و محیط به سه دسته تقسیم میشوند محققینی که به دنبال درک انسان و نیازهای آن مقدم و (حتی مستقل) از محیط هستند(مدل لنگ و مدل اپیلارد) گروهی دیگر که محیط را به مثابه یک سیستم کامل در نظر می گیرند و به دنبال ایده آل کردن و رفع نقصهای این سیستم می باشند (مدل کانتر و مدل دکتر گلکار)و در نهایت گروهی که در ما بین این دو تعریف قرار می گیرند و با توجه به زمینه های مکانی،زمانی و فرهنگی خود به سمتی تمایل دارند مانند دکتر جهانشاه که با بر شمردن ویژگیهای سازمان یافتگی آراستگی و نظم برای محیط در تلاش بوده که شخصیت مستقل آن را نمایش دهند وهمچنین با بیان اینکه محیط مکانی جهت تبلور ماهیت زندگی است سعی در بیان رابطه رفت و برگشتی و نه یک سوی ویا مستقل بین انسان و محیط داشته اند هر چند که هیچ یک از پژوهشگران منکر وجود این رابطه دو طرفه نبودند اما به نظر میرسد هریک کفه ی ترازو را به سمتی سنگین نموده اند در مجموعمباحث باید گفت درک درستی از کیفیت محیط و رابطه تعاملی بین انسان و محیط مارا در طراحی هر چه انسان پذیرتر کردن محیط های زیست شهریمان یاری خواهد کرد