بررسی احداث خیابانهای جدید در بافتهای فرسوده شهری(نمونه موردی:خیابان صاحب الزمان مشهد)

یکی از موضوعاتی که شهرهای امروز ایران با آن دست به گریبانند، مسیله بافتهای فرسوده است. امروزه در برخی از بافتهای فرسوده پتانسیلهایی نهفته است که میتوان با بهرهگیری از این ظرفیتها دو خیابان اصلی را به هم مرتبط نمود و منطقه- ای را از بنبستی خارج کرد و موجب دسترسی بهتر شهروندان در آن منطقه از شهر شد. هدف از ارایه این پژوهش بررسی مشکلات خیابانهای جدید الاحداث و ناهمخوانی آنها با بافتهای مجاور است. همچنین این تحقیق به بیان راهکارهایی برای طراحی بهترخیابانهای جدید میپردازد. شیوه جمعآوری اطلاعات پایه و دادهها، به کمک بهرهگیری از روشهای تحلیلمحتوا و مشاهده و تحلیل گرافیکی صورت پذیرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق با وجود نداشتن مطالعات زمینه در زمان طراحی خیابانهای جدید الاحداث در بافت قدیم شهرها برمیگردد و با آن گره خورده است. توجه نداشتن به فرهنگ، دین و مذهب شهروندان و نیاز آنها، مصالح و هنر بومی آنها موجب به وجود آمدن فضاهای شهری بیکیفیت و بیهویت در کلانشهرهای امروز ایران شده است. عناویناصلی این مقاله پس از ذکر مقدمهای عبارتند از: بافت فرسوده ، ویژگیهای بافتهای فرسوده ، روشهای مداخله در بافتهای فرسوده ، شناخت و تحلیل خیابان صاحب الزمان و در پایان جمعبندی و پیشنهادات .

Keywords:

بافت فرسوده , خیابان شهری , هویت شهری , نوسازی و خیابان صاحبالزمان مشهد