اسکان عشایر در قوانین ملی و آثار مربوط به آن

در این مقاله با هدف بررسی اسکان عشایر در قوانین ملی و آثار مربوط به آن تلاشمان بر این بود که پیشنهاداتی را در جهت اصلاح قوانین در جهت کمک به عشایر عزیز کشورمان در جهت بهبود اسکان ارایه دهیم در این باره با روش کتابخانه ای و با بررسی ضوابط واگذاری اراضی منابع ملی و دولتی برای طرح های کشاورزی و غیر کشاورزی و آیین نامه ساماندهی عشایر حقوق عشایر نسبت به اراضی ملی به این نتیجه رسیدیم که تعیین نقاط مناسب برای اسکان عشایر داوطلب ، پس از کسب نظر شورای برنامه ریزی و توسعه استان (کارگروه آمایش ومحیط زیست ) در کمیسیونی متشکل از نمایندگان تام الاختیار وزارتخانه های کشور، مسکن و شهرسازی ، نیروو جهاد کشاورزی ، سازمان حفاظت محیط زیست ، سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، سازمان امور عشایرایران و دفتر امور مناطق محروم کشور با مسوولیت وزارت جهاد کشاورزی تصویب و جهت اجرا ابلاغ می گردد. در این رابطه به این نتیجه رسیدیم که طبق حقوق مکتسب عشایر طبق تعاریف و بیشتر قوانین و قراردادهای که برای واگذاری زمین در مدت مشخص به عشایر وجود دارد می توان اینگونه گفت که حق واگذاری زمین به عشایر از جمله حقوق انتفاع می باشد. از طرفی با توجه به ساکن نبودن عشایر در یک منطقه نمی توان ازحق ارتفاق به طور مشخص برای عشایر استفاده کرد اما با بررسی قوانین در آیین نامه اجرایی تبصره یک ماده 47 قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت این حق در صورت سکونت به عشایر داده شده است .

Keywords:

عشایر , اسکان , اراضی , نهاد