نقد و بررسی ترجمه عباس مصباحزاده از قرآن کریم (مطالعه موردی: ده جزء اول)

قرآن کریم کتابی ارزشمند است که در طول تاریخ همواره منبع هدایت همگان بوده و در واقع بشر کنونی بیش از هر زمان دیگری به فهم و عملی کردن دستوراتش در زندگی نیازمند است. مهمترین راه درک این کتاب الهی برای غیر عربزبانان، ترجمه آن است. لذا مترجمان بسیاری از گذشته تاکنون به ترجمه این کتاب آسمانی همت گماردهاند. قرآن کریم در دوره معاصر نیز، چندین بار به زبان فارسی ترجمه شده است. یکی از ترجمههای آن، ترجمه استاد عباس مصباحزاده است که به شیوه تحتاللفظی نگارش یافته است. از ویژگیهای مثبت این ترجمه، حاشیههای تفسیری آن و دارا بودن استخاره در بالای هر صفحه است. اما با وجود این امتیازات، لغزشهایی جدی در ترجمه ایشان به چشم میخورد که سبب نامفهوم شدن و نامناسب بودن ترجمه مورد بحث شده است. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی بر آنست تا با نقد و بررسی ایرادات موجود در این ترجمه از منظر افعال، اسمها، حروف و... گامی در جهت ارایه ترجمهای بهتر و روانتر، با مفاهیم روشنتر بردارد تا مخاطبان بتوانند برداشتی دقیق از معانی و مقاصد کلام الهی داشته باشند. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که در ترجمه مصباحزاده بیشترین ایرادات در زمینه حروف و پس از آن افعال، ادبیات قدیم و معادلیابی نامناسب است.

Keywords:

قرآن کریم , ترجمه تحت اللفظی , ترجمه مصباحزاده , معادل یابی