تاثیر برنامههای مدیریت استعداد بر سرمایه انسانی از دیدگاه قراردادهای روانشناختی

مقاله حاضر به بررسی تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم فعالیتهای مدیریت استعداد بر سرمایه انسانی از دیدگاه قراردادهای روانشناختی میپردازد. در این پژوهش مطابق مفهوم قراردادهای روانشناختی چنین فرض شده است که واکنشهای کارکنان در قبال برنامههای مدیریت استعداد روابط فوق را تعدیل میکنند. بر این اساس، ادراکات کارکنان درباره ویژگیهاو استعدادهای مورد نظر سازمان و نحوه ترغیب آنها بر تعهد کارکنان برای توسعه مهارتها و توانمندیها و در نهایت بر وضعیت سرمایه انسانی سازمان تاثیرگذار خواهد بود. تحقیق حاضر با رویکرد توصیفی-پیمایشی فرضیات و روابط فوق را درشرکت شهرکهای صنعتی استان خراسان رضوی مورد بررسی قرار داده است. نتایج تحلیل رگرسیون و مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد فعالیتهای مهارتافزای مدیریت منابع انسانی تاثیری مثبت و معنیدار بر سرمایه انسانی داشته و اینکهانگیزههای مطرح شده توسط سازمان برای پرورش استعدادها نقشی میانجی در رابطه بین فعالیتهای مهارتافزای مدیریتمنابع انسانی و سرمایه انسانی ایفا میکنند. هر چند، یافتههای تحقیق نقش میانجی تعهد کارکنان برای توسعه مهارتها را در رابطه بین انگیزههای پرورش استعداد و سرمایه انسانی تایید نکرد.

Keywords:

سرمایه انسانی , مدیریت استعداد , قراردادهای روانشناختی , فعالیتهای مدیریت منابع انسانی