بررسی و تعیین مناسبترین روش مهار سیلاب به منظورکنترل و تغذیه سفره های زیرزمینی در حاشیه جنوبی رشته کوه البرزمرکزی و شرقی
Publish place: The First International Conference on Water Crisis
Publish Year: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,936
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICWC01_083
تاریخ نمایه سازی: 27 آذر 1387
Abstract:
افت سطح آب زیر زمینی در دشتهای حاشیه جنوبی رشته کوه البرز شرقی نگران کننده است .علت اساسی این رخداد خروج بیش از حد آب از سفره های زیرزمینی و عدم جایگزینی آن توسط سیلابها و روانابهاست . به عبارت دیگر ، میزان آب ورودی کمتر از میزان برداشت بوده و در نتیجه سطح آب زیر زمینی هر ساله پایینتر می رود . جایگزینی آب شور پلایا به جای آب شیرین و احتمال نشست آبخانه و نابودی مخزن ذخیره آب از دیگر معضلات افت سطح آب زیرزمینی است . حرکت سیلابها و روانابها در مسیل ها و خشکه رودها ، تنها راه تغذیه سفره های زیرزمینی است. صرف نظر از شیوه های مدیریتی درسرشاخه های حوزه آبخیز به عنوان مناسبترین روش کنترل سیل و نفوذ سیلاب ، روشهای مختلفی برای مهار و کنترل سیلاب در مسیر رودخانه و مسیل وجود دارد که افزایش میزان نفوذ را به دنبال خواهد داشت . بسته به شرایط توپوگرافی و بافت خاک ، مهمترین شیوه های کنترل و بهره برداری می توان به بند سار ، خوشاب ، تغذیه مصنوعی ، هدایت سیلاب روی تراسها یا نهرچه های کنتوری و پخش سیلاب اشاره نمود . با توجه به اهمیت تغذیه سفره های زیر زمینی در مناطق خشک و نیمه خشک ، از روش های پخش سیلاب بر عرصه های آبخوان یا آبخوانداری ، سیستم غلام گردشی و چاله های تغذیه مصنوعی ، می توان نام برد . آبخوانداری، شیوه مناسبی از کنترل و مهار سیلاب در پایین دست است. اما وجود مشکلات متعدد در حاشیه جنوبی البرز و حوزه های آبخیز رسوبزا ، مانند بار کف و رسوبات ریزدانه فراوان ، مشکلات طراحی و اجرای سیستم و هزینه های احداث و نگهداری سازه ها ، عملا دستیابی به هدف تغذیه سفره های زیرزمینی را با تردید مواجه کرده است . با توجه به رسوبدهی بالا در حوزه های آبخیز حاشیه جنوبی البرز مرکزی ، استفاده از سیستم غلام گردشی به منظور طولانی کردن مسیر حرکت سیلاب و افزایش زمان نفوذ در نقاط با نفوذپذیری بیشتر ، روش مناسبتری می باشد . در این روش با مطالعه مسیر حرکت سیلاب ، اقدام به تعیین مناطق مناسب با شیب کمتر از 5 درصد و با سطح قابل قبول برای احداث خاکریز های نیمه متراکم ( تراکم حداقل60 درصد یا همان تراکم بولدزری ) می گردد و سیستم غلام گردشی احداث می شود . با توجه به امکان تعیین دوره بازگشت و میزان دبی و تداوم سیلاب و میزان تبخیر پتانسیل منطقه، می توان اندازه سیستم غلام گردشی در طول مسیر مسیل را تعیین نمود ، به گونه ای که حداکثر نفوذ سیلاب در طول مسیراتفاق افتاده و در نهایت کمترین میزان سیلاب از انتهای مسیل وارد پلایا شود .
Keywords:
Authors
داریوش قربانیان
عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام استان
عباس گلی جیرنده
کارشناس خاکشناسی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :