نقد نظریه موید الدین جندی در خاتم الاولیاء بودن ابن عربی

یکی از مباحث مهم عرفان نظری در اسلام بحث از خاتم الاولیاء است. عرفا معتقدند هر آنچه در هستی وکاینات وجود دارد مظهری از مظاهر حق تعالی است. خداوند دارای صفات و اسمایی است و هر یک از آنها در جهان نیازمند مظهری است تا خود را نشان دهد. یکی از اسامی مهم خداوند ولی است، پس آن نیز نیازمند مظهریاست که اولیای الهی مظاهر این ولایت هستند. از آنجا که جهان و مظاهر الهی روزی به پایان میرسد، لازم است مظهر اسم ولی نیز دارای خاتمی باشد که با ظهور او جهان به پایان برسد. در اینکه این خاتم کیست در آثار ابن عربیاز حضرت عیسی (ع)، حضرت مهدی (عج) و خودش نام برده شده است. در این مقاله بر آنیم که دیدگاه موید الدین جندی یکی از شارحان ابن عربی و فصوص الحکم را که اصرار فراوانی بر خاتم بودن ابن عربی دارد، طرح و سپس نقد کنیم و ضمن اشارهای کوتاه به دیدگاه قیصری اثبات کنیم که ابن عربی نمیتواند خاتم اولیاء باشد

Keywords:

ابن عربی , جندی , خاتم اولیاء , حضرت مهدی (عج) , قیصری