نقدی بر طرح انتقال آب از خلیج فارس و دریای عمان به فلات مرکزی ایران

این روزها طر حهای ذخیره و انتقال آب به دوردستها زیاد مطرح میشوند.خط انتقال بهشت آباد از سرشاخ ههای کارون به فلات مرکزی، انتقال از خزر به فلات مرکزی، انتقال از خلیج فارس به 16 استان فلات مرکزی از مهمترین آ نها هستند که ویژگی مشترک این طر حها تفوق نگرش چیرگی بر طبیعت بجای سازگاری با آن، و بیگانگی با بو مشناسی است. تجربه نشان میدهد طر حهایی از این دست به نابودی رودها، تالا بها، دریاچهها و به تغییر کاربری خطرناک روی زمین انجامید هاند و در کنار برخی رفتارهای نادرست دیگر انسان امروز، ناقوس پایان حیات روی زمین را به صدا درآورد هاند. اینمقاله به نقد طرح انتقال از خلیج فارس به 16 استان م یپردازد که بخ شهای مهمی از آن در دیگر طر حهای بزرگ انتقال نیز صدق میکند. در این مقاله با پیش درآمدی از وضعیت کنونی زمین، به بررسی سند قرارداد طرح انتقال آب از خلیج فارس به 16 استان مرکزی و مغایرتهای آن با بومشناسی وپایداری زمین میپردازیم. ساعت آخرالزمان 1: ابداع دانشمندان پس از انفجار دو بمب اتمی روی کره زمین در 1945 است. دانشمندان هست های دانشگاه شیکاگو و گروهی از دانشمندان برنده جایزه نوبل، نشری هی دانشمندان هستهای را پای هگذاریکردند که 70 سال است منتشر م یشود. ساعت آخرالزمان، زمان باقیمانده تا پایان حیات روی زمین را نشان م یدهد. نشریه در آغاز، تنها مسایل هست های را دنبال م یکرد. به تدریج تغییر کاربر یهای زمین، نابودی جنگ لها، افزایش گازهای کربن و گلخان های در جو، سوراخ شدن لایه اوزون و...، مسالهتغییرات آب و هوایی را پیش آورد که این نشریه آن را به مثابه خطر بزرگ دیگری ارزیابی کرد. خطری که برخی آن را در اندازه چند درجه گرما کوچک میکنند، اما اگر از انباشت سلا حهای هستهای و زمستان هستهای ناشی از ا نفجار آ نها خطرنا کتر نباشد از آن ک مخطرتر نیست. این نشریه در آستانه سال 201 6 ساعت آخرالزمان مشهور خود را به سه دقیقه قبل از پایان جلو کشید. چراکه سران کشورهای جهان به راهکارهای کاهش تغییرات آب و هوایی توجه نکردند. کنفرانس پاریس ناکام ماند. تغییرات لجا مگسیخته آ بوهوایی حیات روی کره زمین را با تهدید بزرگی روبرو ساخته است.