مقایسه رفتار اطلاع یابی زعفران کاران نمونه با عادی استان خراسان جنوبی

زعفران از جمله محصولات صادراتی و دارای مزیت رقابتی در ایران محسوب می شود. و زعفران کاران برای ارتقای کیفیت و عملکرد زراعی خود نیازمند دسترسی به اطلاعات مناسب هستند. از این رو پرداختن به رفتار اطلاع یابی و شناسایی مقوله ها، منابع و راهبردهای اطلاع یابی و چالش ها و مشکلات موجود می تواند در سیاست گذاری و تصمیم گیری های مقتضی یاری رسان متولیان امر می باشد از این رو پژوهش کاربردی حاضر با هدف مقایسه رفتار اطلاع یابی زعفران کاران نمونه و عادی استان خراسان جنوبی به روش پیمایشی انجام گرفته است جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زعفران کاران استان خراسان جنوبی است N=17387 که از طریق فرمول موگران و با روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 375 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. یافته های پژوهش نشان داد پیاز زعفران با میانگین 3/58 از 5، افت کش ها و کودها با میانگین 3/56 و کارگر مزرعه با میانگین 3/54 به ترتیب مهم ترین مقوله های اطلاع یابی دو گروه زعفران کاران بوده است منابع کسب اطلاعات برای دو گروه بیشتر شامل مراجعه به تجارب فعلی با میانگین 2/68 از 5، زعفران کاران هم جوار با میانگین 2/67، تماس با افراد مطلع با میانگین 2/64 و سایر اعضای خانواده با میانگین 2/64 است. همچنین ارایه اطلاعات به زبان محلی با میانگین 4 از 5 توسط افراد بومی با میانگین 3/98 ، واضح و قابل فهم بودن با میانگین 3/98 و کم هزینه بودن با میانگین 3/82 از مهم ترین معیارهای هدایت کننده رفتار اطلاع یابی دو گروه مورد مطالعه بوده است. زعفران کاران با مشکلات مشترکی همچون عدم توجه کارشناسان به نیاز کشاورزان با میانگین 3/57 از 5، کافی نبودن کارشناسان فنی با میانگین 3/42 روبرو هستند. همچنین مشخص شد که بین رفتار اطلاع یابی و میزان عملکرد دو گروه زعفران کاران عادی و نمونه رابطه معناداری وجود ندارد. p=0.133,r=-0.08 با توجه به یافه های تحقیق مبنی بر عدم توجه کارشناسان کشاورزی به نیازهای اطلاعاتی زعفران کاران به عنوان اصلی ترین مشکل با میانگین 3/47 از 5، پیشنهاد می شود سازمان ترویج کشاورزی خراسان جنوبی دوره های آموزشی مربوطه را مبتنی بر نیازهای زعفران کاران طراحی و اجرا کنند.

Keywords:

رفتار اطلاع یابی , زعفران کاران , نیازهای اطلاعاتی , مقوله های اطلاع یابی