برنامه ریزی مدیریت و سازمان دهی برنامه کشوری برای مقاوم سازی ساختمان های موجود

ایران کشوری است که در منطقه لرزه خیز قرار گرفته و سابقه زلزله های مخرب تاریخی در آن بسیار است. در دهه های اخیرنیز شاهد زلزله های ویرانگر لار در استان فارس، بوئین زهرا در استان قزوین، طبس در استان خراسان، منجیل در استان گیلان و مانند آنها بوده ایم که دامنه خسارتهای آنها در مواردی تا دهها هزار نفر کشته و زخمی و صدها میلیارد ریال خسارت مالی بوده است.خوشبختانه در دهه های اخیر طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله براساس آئین نامه مربوطه اجباری شده است، ولی در مورد سازه های موجود، ساخته شده پیش از الزام آئین نامه و سازه های طراحی شده بر مبناى آئین نامه های قبلی که باید بر اساس آخرین آئین نامه باز نگری شوند، اقدام موثری صورت نگرفته است. محدودیت منابع، ضرورت و اهمیت مقاوم سازی و تنوع سازه ها از نظر نوع بهره برداری ) عمومی (و درجه اهمیت آنها و همچنین ویژه گى آنها به لحاظ دامنه خسارتهای جانی، مالی و زیست محیطی مانند سد ها و کارخانه های مواد شیمیایی آلاینده ایجاب می کند که قانون مورد نیاز برای الزام در مقاوم سازی سازه های موجود به تصویب برسد، سازمان و مدیریت مناسب برای آن ایجاد شود، ضوابط و معیارهای لازم تهیه شود، منابع اعتباری مورد نیاز تعیین و تامین گردد و با استفاده از روش مهندسی ارزش، اولویتها تعیین و برنامه لازم برای آموزش و ایجاد آگاهی عمومی تهیه شود. در این مقاله با توجه به تجربه بعضی کشور ها و شرایط حاضر در کشور، پیشنهاد های کلی و مقدما تی در موردبرنامه ریزی، مدیریت و سازمان دهی کشوری برای مقاوم ساختن ساختمان های موجود ارائه خواهد شد.