شیوه های کاربرد آیات و احادیث در تاریخ جهانگشای جوینی

واکاوی آثار ادبی باتکیه بر آرایه های سخن و هر گونه شگردی که کلام را از سطح زبان به سطح ادب فرا ببرد در فرایند معناسازی از اهمیت بسزایی برخوردار است و به گونه ای به که کشف لایه های پنهانی متون به درک تازه ای از خواندن متن می انجامد. آیات و احادیث به عنوان شگردهای ادبی در هر دوره ای از زبان و ادبیات فارسی باتوجه به مقاصد شاعران و نویسندگان در بیان مقصودی خاص مورد استفاده قرار گرفته اند. تاریخ جهانگشای جوینی از برجسته ترین متون تاریخی ادبی است که کاربرد آیات و احادیث یکی از خصیصه های مهم نثر این کتاب می باشد در این پژوهش توصیفی تحلیلی سعی شده است جایگاه هنری و اثرپذیری های جوینی در اقتباس از آیات و احادیث بررسی و تحلیل شود لذا دو پرسش اصلی مطرح یم شود الف) با توجه به نوع کاربرد آیات و احادیث در نثر آن دوره، جوینی بیشتر از چه شیوه های بهره بردها است ب) مهمترین اهداف معنایی و انگیزشی جوینی در استفاده از این هنر سبکی چه بوده است نتیجه این بررسی حاکی از آن است که آیات و احادیث در این اثر، باتنوه کاربرد ها و شیوه های معنادار زبانی، توانسته است جایگاه ویژه ای در ایراد مفاهیم ذهن نویسنده داشته باشد، به طوری که می توان ایات و احادیث را به عنوان یکی از شیوه های تحلیل متن معرفی کرد بیشترین اهداف به قصد تبیین و توضیح استشهاد و استناد تعلیل و توجیه و نکته پردازی به کار رفته است.

Keywords:

عطاملک جوینی , تاریخ جهانگشا , ایات , احادیث , اثرپذیری