رویکرد برنامه ریزی محله محور؛ گامی در جهت دستیابی به پایداری اجتماعی محله

در طی چند دههی اخیر، تاکید برنامهریزی و مدیریت شهرها، بیش از هر زمان دیگری به سطوح پایین تر و ابعاد ملموس زندگی شهری متوجه شده است. رویکرد برنامهریزی محلهمحور با مبنا قرار دادن محلهها، آنها را همچون منابعی پویا در راه ایجاد توسعه، انسجام اجتماعی و هویتبخشی به کار میگیرد. رویکرد مذکور، در جستجوی تعامل اجتماعی بوده و مشارکت بازیگران محلی را در دستور کار خود قرار داده است. و یکی از مهمترین و اساسیترین گامهایی که این رویکرد می تواند بردارد، تحققپذیری و برنامهریزی در جهت دستیابی به پایداری اجتماعی در سطح محله است. مقاله حاضر در پی تبیین نقش و جایگاه برنامهریزی محلهمحور در راه رسیدن به پایداری اجتماعی محله در سطح خرد شهری (محله) است. تحقیق در این مقاله با روش توصیفی از نوع اسنادی میباشد. اطلاعات مورد نیاز از طریق بررسیهای کتابخانه ای، جستجوی اینترنتی در سایتهای تخصصی مرتبط با موضوع، پیگیری جدیدترین مطالب انتشار یافته، و آخرین اخبار و اطلاعات درباره رویکرد برنامهریزی محلهمحور، محله، مدیریت شهری و پایداری اجتماعی محله و نیز ارتباط بین آنها بدست آمده است. نتایج کلی حاصل از این تحقیق نشان میدهد که، مطالعه جغرافیایی شهر با محوریت محلات شهری به عنوان کوچکترین اجزاء در نظام تقسیمات درونشهری، در راستای دستیابی به شیوههای اداره بهینه اجتماعات شهری و بخصوص اجتماعات محلی و نیز بکارگیری رویکرد برنامهریزی محلهمحور در این محلات، از ضروریات برنامهریزی شهری محسوب شده که میتواند نقش مهمی در افزایش پایدار شهری و بخصوص رسیدن به پایداری محله (خصوصا پایداری اجتماعی) در این محلات داشته باشد.

Keywords:

مدیریت شهری , برنامهریزی محلهمحور , توسعه پایدار , پایداری اجتماعی , محله