مروری تحلیلی بر ادبیات رهنگاشت سناریو محور: چارچوبی برای ترکیب دو روش ره نگاشت و تحلیل سناریو

سونامی تغییرات در قرن اخیر منجر به افزایش عدم قطعیت برنامه ریزی شده است. ازاینرو رویکردهای سنتی در برنامه ریزیاعتبار و کارآمدی خود را ازدست داده اند و رویکردهای سناریو پایه به دلیل درک عدم قطعیت، هرروز بیشتر گسترش می یابند.ره نگاشت به عنوان ابزاری قدرتمند برای برنامه های عملیاتی کوتاه مدت- میان مدت می تواند مسیر رسیدن به اهداف را به خوبی نمایشدهد و از تصمیمات سطح بالا پشتیبانی نماید. به همین دلیل در سطوح مختلف بنگاه، صنعت و ملی بسیار پرکاربرد است. اما ناتوانیاین روش در شناسایی و درک عدم قطعیت ها منجر به ناکارآمدی آن شده است. ایده ترکیب ره نگاشت و سناریو، متدولوژی نسبتاجدیدی ارایه داده است که می تواند با درک عدم قطعیت ها، آینده های ممکن و محتمل را شناسایی و مبتنی بر این آینده های بدیل،رهنگاشت مناسب را ارایه نماید. این مقاله باهدف مرور تحلیلی ادبیات این متدولوژی به بررسی و مرور مدل ها و چارچوب های ارایهشدهبرای ترکیب و یکپارچه سازی این دو روش پرداخته است.

Keywords:

سناریو , رهنگاشت , ره نگاشت سناریو محور , متدولوژی , آینده نگاری , آینده پژوهی