رابطه هوش معنوی، امید به زندگی با میزان سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین هوش معنوی، امید به زندگی با میزان سازگاری زناشویی در دانشجویان متاهل انجام شد. طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان متاهل 20 تا 50 سال دانشگاه آزاد قزوین سال تحصیلی 1394-95، بودند. حجم نمونه 148 (76 زن و 72 مرد) نفر بودند که با روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و با پرسشنامه های هوش معنوی کینگ (2008)، امید به زندگی میلر (1988) و سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) مورد آزمون قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با روش رگرسیون چند متغیری و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. نتایج نشان داد بعد آگاهی متعالی(01/0P<) و امید به زندگی (01/0P<) به صورت مثبت و معنادار، با سازگاری زناشویی رابطه دارد. نتایج به دست آمده لزوم توجه به نقش هوش معنوی، امید به زندگی را در نیل به سازگاری زناشویی و پیشگیری از ناسازگاری زناشویی خاطر نشان می سازد.

Keywords:

امید به زندگی , سازگاری زناشویی , هوش معنوی