مطالعه آزمایشگاهی حلالیت دی اکسید کربن در مونو اتانول آمین در حضور نانو ذره دی اکسید تیتانیوم

شیرین کردن گاز طبیعی و جدا کردن گازهای اسیدی مانند سولفید هیدروژن و دی اکسید کربن از فرآیندهای اصلی در پالایش گاز می باشد. ازرایج ترین روشها که در پالایش گاز برای جدا کردن گازهای ترش از جریان گاز طبیعی مورد استفاده قرار می گیرد روش جذب به همراه واکنششیمیایی توسط حلالهای آلکانول آمین می باشد. در این تحقیق با استفاده از یک دستگاه طراحی شده برای اندازه گیری حلالیت گازها در مایعات، میزان حلالیت تعادلی گاز دی اکسید کربن در حلال مونو اتانول آمین در حضور نانو ذره دی اکسید تیتانیوم در سه غلظت و گیری اندازه 21/3 ،15/3 ،9/3،3/3 bar های فشار و کلوین 304/15 ،297/15 ،290/15 دماهای در، ذره نانو حضور عدم و 0/08 ،0/05 ،0/02 ارایه شد. نتایج نشان می دهند که در حضور و عدم حضور نانو ذره در این محدوده ی دما و فشار آزمایش شده، با کاهش دما در فشار ثابت، حلالیت دی اکسید کربن افزایش می یابد و این حلالیت، در یک دمای ثابت با افزایش فشار نیز افزایش می یابد. نتایج حاصل نشان داد که افزودن نانو ذرات به حلال مورد استفاده میزان جذب گاز دی اکسید کربن را افزایش می دهد و غلظت بهینه نانو ذره در فشار های مختلف متفاوت می باشد، بدین ترتیب که در فشار bar 3/3 در غلظت 02/0 ، در فشار bar 3/9 در غلظت 05/0 و در فشار bar 3/15 و 3/21 با افزایش غلظت نانو ذره تا 08/0 بیشینه حلالیت حاصل گردید.

Keywords:

حلالیت , دی اکسید کربن , مونو اتانول آمین , نانو ذره , دی اکسید تیتانیوم