تحلیل محیط رقابت و حفظ مزیت رقابتی پایدار در حقوق داخلی با نگاهی به ماده 10 مکرر کنوانسیون پاریس

در جوامع کوچک، نظم جامعه مبتنی بر پیگیری هدف مشترک اعضای جامعه است. اما در یک جامعه بزرگ با تقسیم کارگسترده وروابط مبادلهای شبکهای و فراگیر که هدف مشترک و مشخص جمعی وجود ندارد و هرکس در چارچوب قواعد کلی انتزاعی بازی خاص خود را انجام میدهد و به دنبال برآورده کردن خواستههای فردی است. رقابت به عنوان یک اسلوب شناخت و قاعده تخصیص بهینهمنابع، به یک ارزش مهم و تعیین کننده تبدیل میشود و چه بسا در مواردی، همکاری و همبستگی، مثلا میان تولیدکنندگان یک کالای معین یا مشابه به دلیل افزایش ناکارآیی، ضد ارزش شناخته میشود. جوامع بزرگ و گسترده متمدن اساسا ساختاری به جزروابط مبادلهای شبکهای و فراگیر نمیتوانند داشته باشند. ثروت، کارآیی، رفاه و قدرت تمدنهای صنعتی مدرن در گرو نظم بازار است و این نظم شکل نمی گیرد مگر با حفظ حقوق رقابت و ممانعت از رقابت مکارانه و نا مشروع که به تحلیل آن با نگاهی کلی به ماده 10 مکرر کنوانسیون پاریس می پردازیم

Keywords:

رقابت مکارانه , محیط رقابتی , حفظ مزیت رقابتی , ماده 10 مکرر , کنوانسیون پاریس