امروزه
معماری معاصر ایران در تنشی آشکار بین الگوهای غربی و گذشته پر افتخارش به سر می برد. پس از ورود
مدرنیته به ایران؛ در کشور بحران
هویت به وجود آمده است. تاثیرات حاصل از این رویداد نه تنها بر معماری بلکه بر تمامی جنبه ها از جمله فرهنگی، اجتماعی، ملی و... کاملا مشهود است.
زمان و مکان دو مولفه اساسی
هویت می باشد، از این رو
هویت بیش از آنکه معطوف به گذشته باشد با توقعات افراد در
زمان حال ارتباط بسیار نزدیک دارد و سعی می کند نیازهای فردی و جمعی شهروندان را بر طرف سازد. پژوهش پیش رو که به صورت مطالعه کتابخانه ای انجام پذیرفته، سعی در شناسایی
هویت و مفهوم آن در سه بازه ی زمانی پیش از مدرن،
مدرنیته و پس از مدرن را دارد. سپس به بررسی
معماری ایرانی از گذشته تا به امروز و جایگاه
هویت در
معماری معاصر می پردازد. با توجه به بحران
هویت در
زمان حال و به خصوص نمود آشکار آن در معماری امید است چنین پژوهش هایی بتواند در این زمینه راه گشا باشد و ابعاد تازه ای از
هویت و جایگاه صحیح آن را در
معماری معاصر ایران به نمایش بگذارد.