روسازی آسفالت جاده ها با استفاده از ضایعات صنعتی بازیافتی راهی به سوی توسعه پایدار

توسعه حمل ونقل مستلزم ساخت جاده های جدید و بازسازی جاده های موجود است. متاسفانه عمران و سازندگی با مصرف بیش از اندازه از مواد خام موجود در منابع طبیعی همراه شده است که مغایر با مفهوم توسعه پایدار در استفاده از منابع است به گونه ای که توانایی نسل های آینده را در تامین نیازهایشان تهدید می نماید. این در حالیست که روند رو به رشد صنعت و تولیدات صنعتی از گذشته تا بحال حجم زیادی از ضایعات صنعتی را تولید نموده که بر اساس پژوهش ها می توانند به جای مواد دسته اول در بسیاری از تولیدات و ساخت و ساز ها مورد استفاده قرار گیرند. استفاده از ضایعات صنعتی نه تنها باعث حفظ منابع می شود، بلکه از هزینه های تولید کاسته و انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد. کاهش فشار وارده بر مکان های دفن زباله از دیگر منافع عمده این جایگزینی است. برآوردها نشان می دهد استفاده از لاستیک بازیافتی به جای آسفالت در روسازی 3 تا 7 برابر ردپای کربن را کاهش می دهد. انرژی فرایند برای تولید با استفاده از مواد دسته اول 1/54 برابر بیشتر از انرژی فرایند در تولید با شیشه بازیافتی است. همچنین انرژی حمل ونقل شیشه بازیافتی نیز حدودا 1/7 برابر از انرژی حمل و نقل مواد دسته اول کمتر است. کشورهایی مانند کانادا و هلند از پلاستیک های بازیافتی برای روسازی استفاده نموده اند. بازیافت پلاستیک بطور متوسط حدود 2/5 کیلوگرم کربن دی اکسید را به ازای یک کیلوگرم از پلاستیک ذخیره می کند. یعنی در مقایسه با تولید پلاستیک جدید که 6 کیلوگرم کربن دی اکسید به ازای 1 کیلوگرم پلاستیک تولید می کند، پلاستیک بازیافتی 3/5 کیلوگرم کربن دی اکسید تولید می کند.

Keywords:

توسعه پایدار , پلاستیک , روسازی جاده ها , شیشه , ضایعات صنعتی بازیافتی , لاستیک