توسعه درون زای محله ای با رویکرد تقویت کالبدی محورهای شهری (نمونه موردی محور آیت اله مدنی اسلام آباد زنجان)

در توسعه درو ن زا محوریت اصلی مردم هستند و مشار کت مردمی در سامانه ای با ارتباطی افقی در محیط دخیل است. تکیه بر پتاسنیل های درون شهری بویژه درون محله ای مانند محورها(خیابان های) دارای ظرفیت، یکی از عوامل تحریک توسعه به شیوه درون زا می باشد . این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی با هدف کاربردی متکی بر روش کمی- پیمایشی به بررسی ظرفیت و نقش کریدورهای توسعه در محلات اسکان غیررسمی با نمونه موردی خیابان شهید مدنی اسلام آباد شهر زنجان پرداخته است. روش گردآوری داده ها در این پژوهش به شیوه میدانی (برداشت میدانی و پرسش نامه) بوده که با تحلیل شرایط محیطی و نظرات شهروندان ظرفیت محورهای درون محله ای را جهت توسعه درون زا سنجیده است. نتایج نشان می دهد توجه به تقویت محورهای درون محله بعنوان کریدورهای محرک توسعه و استفاده از ظرفیت مشارکت پذیری محلی اثرات چشمگیری در توسعه درون زای محله ای خواهد داشت.

Keywords:

توسعه درون زا , مشارکت , محورهای محلی , اسلام آباد , زنجان