بازخوانی ادله ی فقهی اذن ولی در نکاح باکره ی رشیده

انسانها از جهت خلقت باهم مساوی اند و هیچکدام ولایتی بر دیگری ندارد، مگر اینکه دلایلی کسی را از این قانون مستثنا کند، به اصطلاح(الاما خرج بالدلیل) همانند صغار، مجانین و مولی علیهم که دلایلی آنها را تحت ولایت اولیاء و صاحب خود قرار میدهد، ازجمله ی مباحثدر امر ازدواج، بحث اذن ولی در ازدواج باکره بالغه است، عده ی از فقهای عظام اذن ولی را (پدر و جد پدری) شرط می دانند یعنی، ازدواجباکره بالغه به طور اشتراکی موقوف به رضایت ولی و خود باکره است و برخی دیگر از فقهای محترم ازدواج باکره بالغه را مشروط به اذن ولینمی دانند. مقاله ی حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای و باهدف تبیین دلایل اشتراط و عدم اشتراط اذن ولی به دنبال پاسخگویی به این سوال است که آیا اذن ولی در نکاح باکره بالغه ی رشیده شرط است یا نه و با بازنگری در ادلهی فقه مرتبط و با تحلیل داده ها به ایننتیجه می رسد که در ازدواج، مشورت دختران اعم از ثیب و باکره و حتی پسران با خانواده، به ویژه ولی خیلی بجا و به مصلحت خود آنان استو لکن اگر باکره بالغه در شرایطی قرار بگیرد و مصلحت ایجاب کند و بدون اذن ولی اقدام به ازدواج نماید، ازدواجش مشروع و قانونی خواهد بود.

Keywords:

ازدواج , باکره بالغه , اذن ولی , ادله ی فقهی