تاثیر غوطه وری در آب سرد پس از یک رقابت شبه فوتبال بر میزان آسیب عضلانی و عملکردی مردان فوتبالیست

برگشت به حالت اولیه بعد از رقابت سنگین فوتبال یکی از مهمترین دغدغه های مربیان و ورزشکاران رشته فوتبال است بویژه در زمانی که فاصله بین دو مسابقه اندک باشد. لذا هدف از این تحقیق بررسی تاثیر ریکاوری در آب سرد متعاقب یک رقابت شبه فوتبال بر برخی شاخصهای آسیب عضلانی و عملکردی مردان فوتبالیست بود. بدین منظور 20 فوتبالیست مرد عضو باشگاه های فوتبال استان تهران در دامنه سنی 18 تا 29 سال میانگین سنی4/3±7/22 سال، قد 1/5±25 /181 سانتی متر، وزن می 57/5±2/8 کنترل گروه، 50/5±4/4 گرم آب گروه، 57/3±3/3 سرد آب گروه بیشینه هوازی توان گرم کیلو 71/32±8/6 باشد. بصورت نمونه در دسترس انتخاب شده و بصورت تصادفی در دو گروه کنترل و ریکاوری در آب سرد قرار گرفتند. هر دو گروه پروتکل رقابت شبه فوتبال شامل دو دوره 45 دقیقه ای فعالیت تناوبی است که توسط بانگسبو با الگوی فعالیت یک مسابقه فوتبال شبیه سازی شده است اجرا کردند. نحوه ریکاوری دما مدت زمان نمونه های خونی در 3 مرحله قبل از فعالیت ورزشی، یک و 24 ساعت بعد از فعالیت رقابتی شبه فوتبال برای اندازه گیری مقادیر کراتین کیناز CK و لاکتات دهیدروژناز LDH سرمی از آزمودنی ها اخذ شد. همچنین از شاخص های عملکردی توان انفجاری و قدرت دست در دو مرحله قبل و 24 ساعت بعد از فعالیت استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که 24 ساعت بعد از دوره ریکاوری در گروه تجربی CK 000/0=p و LDH 034/0=p پایین تری نسبت به گروه کنترل گزارش شد. در پرش سارجنت بعد از 24 ساعت دوره ریکاوری میزان پرش سارجنت در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل معنی دار و کمتر بود 039/0=P . در قدرت پنجه دست تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد 08/0=P . با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد شناوری در سرد پس از فعالیت های ورزشی شدید در فرایند ریکاوری و پیشرفت عملکرد ورزشکار تاثیر گذار باشد.

Keywords:

مردان فوتبالیست , آسیب عضلانی , ریکاوری در آب سرد , عملکرد ورزشی