تحلیل شرایط اقلیمی آسایش شهر الشتر لرستان جهت امکان سنجی توسعه توریسم با تاکید برشاخص TCI

جهانگردی از مهمترین فعالیتهای انسان معاصر است که همراه با به وجود آمدن تغییرات و تحولات بنیادی در سیمای زمین، اوضاع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، روش زندگی انسان را دگرگون می سازد. دارا بودن شرایط مطلوب گردشگری جز مزیتها و توانهای بالقوه برای گردشگریمحسوب می شود. تکنیکهای گوناگونی برای ارزیابی توانهای اقلیمی مناطق توریستی وجود دارد، در تحقیق حاضر با استفاده از شاخص TCI به ارزیابی اقلیم توریسمی شهر الشتر لرستان پرداخته شده است. میچکوفسکی(1985 (از بعد اثر زیست اقلیم بر گردشگری، شاخصی را تحتعنوان شاخص اقلیم گردشگری(TCI (معرفی نمود. این شاخص ترکیبی، عناصر اقلیمی که بیشترین ارتباط را باکیفیت تجربه گردشگری برای غالب گردشگرها دارد را بطور منظم ارزیابی میکند. با توجه نتایج حاصل از مدل TCI می توان چنین اظهار نظر نمود که در شهر الشتر ماههای می، ژوین، جولای ، آگوست، سپتامبر و اکتبر ، بهترین وضعیت اقلیمی (رتبه توصیفی عالی) را از نظر آسایشی دارند. ماه های مارس و آوریل دارای رتبه ی توصیفی خوب و خیلی خوب هستند. طی ماه های نوامبر، دسامبر ، ژانویه و فوریه شهر الشتر با داشتن رتبه توصیفی قابل قبول از شرایط مناسبی از لحاظ آسایش انسانی برخوردار نیست.

Keywords:

آسایش بیوکلیمایی , شهرالشتر , شاخص TCI